ارتقای بهداشت دست و صورت به عنوان یک اقدام مهم بهداشت عمومی شناخته شده است، اما مشخص نیست که چه میزان بهداشت دست برای قطع انتقال عوامل بیماری‌زای اسهال لازم است.
به ویژه به طور قطعی نشان داده نشده است که آیا استفاده از صابون خرچنگ برای جوش صورت برای حذف عوامل بیماری زا از دست ضروری است یا خیر. کمپین های اخیر ارتقای بهداشت، به ویژه در محیط های کم درآمد، در توصیه به استفاده از صابون اتفاق نظر نداشته اند.
بیماری های اسهالی یکی از علل اصلی مرگ و میر کودکان در سراسر جهان است. سازمان جهانی بهداشت (WHO) شیوع بیماری های اسهالی را به عنوان یک مشکل جدی جهانی می شناسد و تخمین می زند که هر ساله بیش از 2.2 میلیون نفر به دلیل این عفونت ها جان خود را از دست می دهند که بیشتر از مالاریا، HIV/AIDS و سرخک است.
اکثر این مرگ و میرها در کودکان زیر 5 سال است. پیشنهاد شده است که شستن دست ها ممکن است به طور قابل ملاحظه ای خطر ابتلا به بیماری های اسهالی را کاهش دهد.
تعدادی از مطالعات روش های مختلف بهداشت دست را در محیط های بیمارستانی مقایسه کرده اند. در مقابل، مطالعات کمی در مورد تأثیر بهداشت دست بر آلودگی باکتریایی دست در جامعه منتشر شده است.
هوک و همکارانش دریافتند که طیف گسترده‌ای از وسایل پاک‌کننده دست در محیط‌های ضعیف (صابون، خاکستر، گل) در کاهش آلودگی دست‌ها با باکتری‌های کلیفرم مؤثر است. در یک کارآزمایی تصادفی کوچک، همان نویسنده گزارش داد که صابون ممکن است در کاهش حضور باکتری‌های کلیفرم روی دست‌ها مؤثرتر از آب باشد.
لوبی و همکارانش دریافتند که یک روش میکروبیولوژیکی ساده با سه انگشت که مستقیماً روی یک آگار MacConkey برای کلیفرم‌های مقاوم به گرما نقش می‌بندد، نمی‌تواند بین خانواده‌هایی که در طی یک کارآزمایی بزرگ تصادفی شستن دست صابون داده شده و خانواده‌های شاهد تمایز قائل شود.
آنها به این نتیجه رسیدند که این روش برای ارزیابی شیوه های شستشوی دست نامناسب است. با این حال، عدم تفاوت در آلودگی باکتریایی ممکن است به دلیل عدم انطباق با مداخله باشد.
ما فکر می‌کردیم که یک کارآزمایی اثبات اصل مورد نیاز است که در آن به شرکت‌کنندگان وظایف خاصی برای آلوده کردن دست‌هایشان در یک محیط طبیعی و جایی که شستن دست‌ها تحت نظارت انجام می‌شد، محول شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.