Bunium persicum (گاهی به نام زیره سبز نیز شناخته می شود)، متعلق به Apiaceae (خانواده جعفری)، گونه ای کوچکتر از زیره سبز با طعمی متفاوت است که در غذاهای هند شمالی، پاکستانی و ایرانی استفاده می شود.
تاکنون اطلاعات علمی بسیار کمی در مورد این ادویه وجود دارد.دانه های زیره صادراتی از نظر تغذیه ای غنی هستند. آنها مقادیر زیادی چربی (به ویژه چربی تک غیراشباع)، پروتئین و فیبر غذایی را فراهم می کنند.
ویتامین های B و E و چندین ماده معدنی غذایی به ویژه آهن نیز در دانه های زیره سبز قابل توجه است. کومینالدئید، سیمن و ترپنوئیدها اجزای اصلی فرار زیره هستند.
زیره دارای طعم قوی متمایز است. بوی گرم آن به دلیل وجود اسانس آن است. ترکیب اصلی آن از ترکیبات معطر کومینالدئید و الکل زیره سبز است. دیگر ترکیبات معطر مهم زیره برشته عبارتند از پیرازین های جایگزین، 2-اتوکسی-3-ایزوپروپیل پیرازین، 2-متوکسی-3-ثانیه-بوتیل پیرازین و 2-متوکسی-3-متیل پیرازین.
اجزای دیگر عبارتند از γ-ترپینن، سافرانال، p-cymene و β-pinene (لی و جیانگ، 2004).اگر چه دانه‌های زیره سبز (C. cyminum L.) به‌عنوان ادویه به‌خاطر رایحه متمایزشان به‌طور گسترده‌ای استفاده می‌شوند، اما معمولاً در طب سنتی برای درمان بیماری‌های مختلفی از جمله اسهال مزمن و سوء هاضمه، گاستریت حاد، دیابت و … استفاده می‌شود.
ادبیات شواهد زیادی برای فعالیت‌های بیولوژیکی و زیست‌پزشکی زیره، که عموماً به ترکیبات زیست فعال آن مانند ترپن‌ها، فنل‌ها و فلاونوئیدها نسبت داده می‌شود، ارائه می‌کند.
آن دسته از اثرات سلامتی دانه های زیره که به طور تجربی تایید شده اند (شکل 3) در زیر مورد بحث قرار گرفته اند.در زمینه استفاده از دانه‌های زیره در درمان‌های خانگی و طب سنتی برای کمک به هضم غذا، یک مطالعه حیوانی بررسی کرده است که آیا این دانه‌ها بر روی آنزیم‌های گوارشی اثر تحریکی دارند یا خیر.
تأثیر دانه‌های زیره بر روی آنزیم‌های گوارشی پانکراس موش صحرایی و مخاط روده به‌ویژه در نتیجه مصرف مداوم رژیم غذایی و تجویز خوراکی منفرد مورد بررسی قرار گرفته است.
زیره غذایی (1.25%) فعالیت لیپاز پانکراس را کاهش داد، در حالی که فعالیت تریپسین پانکراس، کیموتریپسین و آمیلاز به طور قابل توجهی توسط همان افزایش یافت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.