به دلیل نوع، کمیت و در دسترس بودن ترکیبات زیست فعال باید به ترکیبات فلاونوئیدی فراوان پسته در تهران توجه ویژه ای داشت. فلاونوئیدهای اصلی شناسایی شده در پسته فلاونول ها، فلاونول ها، فلاوانون ها، ایزوفلاون ها و آنتوسیانین ها هستند که بسته به نوع آن به 16 تا 70 میلی گرم در 100 گرم می رسد.
در میان آجیل، پسته غنی‌ترین منبع ایزوفلاون‌ها است، با مقادیر گزارش شده حدود 3.63 میلی‌گرم در 100 گرم (عمدتاً به‌عنوان جنیستئین-7-O-گلوکوزید، جنیستئین و دایدزین). توزیع و غلبه فلاونوئیدها بین پوست و هسته متفاوت است.
مغز پسته با وجود کاتچین، اریودکتیول-7-O-گلوکوزید، جنیستئین-7-O-گلوکوزید، نارینگنین-7-O-نئوهسپریدوزید، روتین (کوئرستین-3-O-روتینوزید)، ایزوکورستین، جنیستئین، اریودکتیول مشخص می شود.
پوست پسته حاوی این فلاونوئیدها به استثنای ایزوفلاون ها و آپیژنین است. پوست پسته همچنین حاوی اپی کاتچین، کورستین، نارینژنین، لوتئولین، کامفرول و آنتوسیانیدین ها (سیانیدین-3-O-گالاکتوزید و سیانیدین-3-O-گلوکوزید) است.
مخلوطی از همولوگ های آناکاردیک اسید، جزء اصلی پوسته پسته و به دنبال آن اسیدهای چرب، فیتواسترول ها، کاروتنوئیدها، کلروفیل ها، توکوفرول ها و سه اسید تری ترپن (مانگیفرولیک، ایزومانگیفرولیک و اسیدهای منگیفرونیک) هستند.
پسته خام منبعی از پروآنتوسیانیدین ها است که به عنوان تانن های متراکم، محصولات نهایی الیگومری و پلیمری مسیر بیوسنتزی فلاونوئید نیز شناخته می شود. ترکیبات شناسایی شده شامل دایمرها، تریمرها، تترا-ایسامرها و اپتا-دکامرها با مقدار کلی ~258 میلی گرم در 100 گرم می باشد.
آنها یکی از مرزهای نهایی در تحقیقات فلاونوئیدها را نشان می دهند، با حجم وسیعی از ادبیات که در چند سال گذشته ظهور کرده است، خواص بالقوه ارتقاء سلامت مشتقات مونومر و پلیمری فلاوان-3-اول را توصیف می کند، که تصور می شود مسئول به اصطلاح “فرانسوی” است.
پلی فنول های پسته، بدون تفاوت بین پسته خام یا بو داده، در معده و روده کوچک قابل دسترسی هستند و بنابراین برای جذب در دسترس هستند، بنابراین از یک رابطه مفید احتمالی بین مصرف پسته و پیامدهای مرتبط با سلامت حمایت می کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.