در سال 1532 افرادی از اسپانیا متوجه سرخ پوستانی شدند که اشیاء عجیب و گرد را می خورند این افراد برای اولین بار با اکراه از آنها تقلید کردند ولی بعد از پخش این خبر در طی سه دهه، کشاورزان اسپانیایی تا جزایر قناری سیب زمینی سوخاری ساده را به فرانسه و هلند (که در آن زمان بخشی از امپراتوری اسپانیا بودند) صادر کردند.
اولین توصیف علمی از سیب زمینی در سال 1596 ظاهر شد، زمانی که طبیعت شناس سوئیسی، Gaspard Bauhin، نام Solanum tuberosum esculentum (که بعداً به Solanum tuberosum ساده شد) به آن داد.
برخلاف هر محصول قبلی اروپایی، سیب زمینی ارگانیک نه از دانه، بلکه از تکه‌های کوچک غده رشد می‌کند که به اشتباه «سیب‌زمینی بذر» نامیده می‌شود. کشاورزان قاره ای این غذای بیگانه را با سوء ظن شگفت انگیزی می نگریستند. برخی آن را یک داروی غرایز جنسی و برخی دیگر عامل تب یا جذام می دانستند.
دنیس دیدرو، منتقد فیلسوف، در دایره المعارف خود (65-1751)، اولین خلاصه کلی اندیشه روشنگری اروپا، موضعی میانی اتخاذ کرد. او نوشت: «هر طور که آن را تهیه کنید، ریشه آن بی مزه و نشاسته ای است.
نمی توان آن را به عنوان یک غذای لذت بخش در نظر گرفت، اما برای مردانی که چیزی جز رزق و روزی نمی خواهند، غذای فراوان و نسبتا سالم فراهم می کند. دیدرو سیب زمینی ذغالی زعفرانی را به عنوان “باد” در نظر گرفت. (این باعث ایجاد گاز شد.) با این حال، او را شست بالا داد. او پرسید: «باد برای بدن قوی دهقانان و کارگران چیست؟»
سیب زمینی با چنین تاییدیه های بی رحمانه ای به آرامی پخش می شود. هنگامی که پروس در سال 1744 دچار قحطی شد، پادشاه فردریک کبیر، از علاقه مندان به سیب زمینی، مجبور شد به دهقانان دستور دهد که غده ها را بخورند. در انگلستان، کشاورزان قرن هجدهم، S. tuberosum را به عنوان پیشاهنگی برای کاتولیک منفور رومی محکوم کردند.
“بدون سیب زمینی، بدون پاپری!” یک شعار انتخاباتی در سال 1765 بود. فرانسه به ویژه در پذیرش اسپاد کند بود. آنتوان آگوستین پارمنتیه، سیب زمینی شیرین کره ای ، وارد میدان شد.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.